လင္းပြင့္လူေပ်ာ္၏ ေရးလက္စ သုညတစ္လံုး
this site the web

“ ေခတ္တစ္ေခတ္၏ လေရာင္ပန္ေသာ ႏွင္းဆီ ”

 

“ ရင္ဘတ္တစ္ခင္းစာ ပ်ဳိးခဲ့တဲ့

ႏွင္းဆီ႐ိုင္း နီလြင္လြင္တို႔

၀င္းတလွည့္ ... ခ်င္းတလွည့္ ...

ငြားငြားစြင့္ ၀င့္ေနၾကတယ္ ” 

 

လေရာင္မသန္းတဲ့ နယ္ျခားတဖက္မွာ

အမွည့္လြန္ပန္းသီးတစ္လံုး ပိုက္ေထြးျပီး

နာရီလက္တံႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္လားရာဆီသို႔

ငါ၏ .......

ပိုးႏြယ္မွ်င္မ်ား တအိအိ ရစ္ႏြယ္ .....

 

ေ၀ါဟာရေတြ ကုန္ဆံုးေအာင္

အျဖဴေရာင္မာယာ တစြန္းတစ

အက္ေၾကာင္း အထပ္ထပ္

ကြဲေၾကက်ဳိးပ်က္ေနတဲ့ ဒီေကာင့္ရင္ဘတ္

အဆံုးစြန္ထိ လွစ္ဟျပလိုက္ခ်င္စမ္းပါရဲ ႔ ။

 

“ မိေခတ္သုန္ ... ”

နင္စိုက္တဲ့ေတာမွာ

ငါ့ရဲ ႔ ရွတတ အေငြ႔အသက္တို႔

တစိမ့္စိမ့္ ခ်ဥ္းနင္းေပ်ာ္၀င္ ....

အလင္းက်ိန္ဆိုပြဲအတြက္

ကြဲအက္အက္ ညေနအို

အစမပ်ဳိးေသးခင္ထိ

တေခါက္ျပီး တေခါက္

ေလာင္းေၾကးထပ္ၾကမယ္ ။

 

နင့္ရဲ ႔ ပြင့္ခ်ပ္လႊာေတြၾကား

ကိုယ့္လက္ကိုယ္ ယွက္ျပီး

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဖြက္ခဲ့တယ္ ။

 

 

“ မိေခတ္သုန္ ...

  ငါ ... က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားတဲ့

  ၀ါက်တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္

  နင္ ... ပန္ထားတဲ့ လေရာင္တို႔

  လင္းခ်င္း၀င္းပေစ ”

 

နင့္ရဲ ႔ သံုးေရာင္ျခယ္ပိတ္ကားထက္မွာ

စုတ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ၊

႐ုပ္လံုးသြင္းခံထားရတဲ့ က်ားတစ္ေကာင္

ျဖစ္မွန္းမသိ ....... ျဖစ္ခဲ့ရတယ္ ။

 

“ မိေခတ္သုန္ ... ”

ငါ ... ဗဟိုျပဳျပီး လွည့္ပတ္ေနတဲ့

အလြမ္းနက္နက္ေတြ ၾကားမွာပဲ

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေခါက္႐ိုးခ်ဳိး

မ်ဥ္းျပိဳင္တစ္စံုရဲ ႔ ကစုန္စိုင္းသံကို

တဖက္ေစာင္းနင္း အသက္သြင္းမိျပန္ရဲ ႔ ။

 

မရဏဖြားေရးတဲ့

လူမသိ သူမသိ အေရာင္ေသပုရပိုဒ္မွာ

ပညတ္ခ်က္ေတြ ကင္းမဲ့ ၊

ကြန္ယက္ေတြ အဆုပ္လိုက္ အဆုပ္လိုက္ ကြာက် ၊

႐ိုးတိုးရိတ္တိတ္ ျပိဳးျပက္ခဲ့တဲ့ ငါ့နီတိ

တိမ္ေတြေျပးတဲ့ ၾကယ္ေ၀းတမ္းခ်င္းနဲ႔

     ကၾကိဳးေတြ ၀ွက္ျပီး ျပန္လာလွည့္ပါ ။     

    

 

 “ မိေခတ္သုန္ ...

ျပံဳးေယာင္သန္းမ်က္ႏွာဖံုးေတြရဲ ႔ ဟိုတစ္ဖက္ကမ္း

ဟင္းလင္းျပင္ ဆံုခ်က္တခ်ဳိ ႔ရဲ ႔ အလယ္မွာ

        ကိုယ့္ကိုကို္ယ္ ေခ်ာင္ပိတ္မိေနတယ္ ..... ဆိုတာ ”        

 

W3C Validations

Cum sociis natoque penatibus et magnis dis parturient montes, nascetur ridiculus mus. Morbi dapibus dolor sit amet metus suscipit iaculis. Quisque at nulla eu elit adipiscing tempor.

Usage Policies