မလြမ္းဘူးဆိုျပီး လြမ္းလို႔ ေရးတဲ့ကဗ်ာ
မလြမ္းဘူးဆိုျပီး လြမ္းလို႔ ေရးတဲ့ကဗ်ာ
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနတာၾကာျပီ ။
ရက္စြဲတစ္ခုကို ငါးစာလုပ္ျပီး ။
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ျပန္မွ်ားေနရတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ဆီကို ဖုန္းတစ္ခ်က္ေလာက္ ေခၚေပးၾကပါ ။
ဟယ္လို ..... တက္စ္စတင္ ၊ ၀မ္း .. တူး ... သရီး ။
ဒီလိုမဟုတ္ဘူးေလ ။
အခုေျပာေနတာ မိုက္ခ္ခ႐ိုဖုန္း မဟုတ္ဘူး ။
ဟယ္လို ..... ဟယ္လို ..... ၾကားရလား ။
ဘာသံေတြလဲ ။
သြားရင္းလာရင္းနဲ႔ ဖိနပ္က သဲၾကဳိးျပတ္ထြက္သြားတယ္ ။
လိုင္း သိပ္မေကာင္းဘူး ။
ေလနံ႔ မိုးနံ႔ ရတာနဲ႔တင္ အသက္႐ွဴမမွန္ခ်င္ေတာ့ဘူး ။
ရာသီဥတုက "ေဆာင္း" သာဆိုတယ္ "ပူ" လိုက္တာ ။
ေမာ္နီတာ ဖန္သားျပင္ "ဖ်တ္" ခနဲ ပိတ္သြားသလို ။
ဘာလုပ္လုပ္ ေဆာက္တည္ရာမရနဲ႔ ။
"မလြမ္းပါဘူး" လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ရသေလာက္ ျပန္ လိမ္ တယ္ ။
ဘယ္လိုပဲ ၀တ္ထား ၀တ္ထား ေနာက္ေက်ာက မလံုဘူး ။
အေႏြးထည္ ထူထူတစ္ထည္ေလာက္ ေပးပါဦး ။
ေသြး႐ူးေသြးတန္းနဲ႔ စကားေတြ ထ ေျပာ တယ္ ။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘာေျမၾကီးကို နင္းမိထားမွန္းေတာင္ မသိဘူး ။
႐ွဴေနတဲ့ေလထဲမွာ ဘာနံ႔ေတြပါလဲ ။
စိုထိုင္းစ နည္းေနျပီ ထင္တယ္ ။
အာေခါင္ထဲမွာ ပက္ၾကားအက္ေတြနဲ႔ ။
အခုတေလာ ေနေတြ ခဏ ခဏ ပူ တယ္ ။
႐ုပ္ နဲ႔ နာမ္ နဲ႔ သိပ္မတြဲမိဘူး ။
ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ဖုန္းတစ္ခ်က္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ေခၚေပးၾကပါ ။
နံပါတ္ ( ၈ ) ဂဏန္းေတာ့ ( လံုး၀ ) မပါေစနဲ႔ ။
ေျပာခ်င္တာက …..
ဒီကဗ်ာထဲမွာ ေခ်ာ္ထြက္သြားတဲ့ ဖုန္းေခၚသံ မပါဘူး ။
ျပန္ေႏႊးထားရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြ မပါဘူး ။
ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္လိမ္ထားတာ မပါဘူး ။
ညီစိမ္း
Subscribe to:
Posts (Atom)
