ေကာင္းကင္အလြန္ခ်ိဳင့္၀ွမ္း၏ တူးဆြျခင္း Posted by ညီစိမ္း , Saturday, September 5, 2009 at 5:36 PM, in Labels: ကဗ်ာ

ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္လည္ေတြ႔ရွိခဲ့တယ္ ။

“ ငါ ” တျဖစ္လဲ ” ငါ မဟုတ္တဲ့ ငါ ” ၊

သို႔မဟုတ္ ..... .....

သက္ရွိ႐ုပ္ၾကြင္းတစ္ခု ၊

ေျခ လက္အဂၤါတို႔ မပါရွိဘဲ

ဦးေခါင္းပိုင္း ႏွင့္ ကိုယ္ထည္ပိုင္း တို႔သာ ၊

ေသာ့အထပ္ထပ္ ခတ္ထားတဲ့ ဦးေခါင္းခြံကို

ဖြင့္ဟျပီး တခုစီ ထုတ္ယူၾကည့္မိရာ

ပထမဆံုး ျမင္ရသည္ကေတာ့

ျပကၡဒိန္ေဟာင္း ၆ ခု ၊

ထို႔ေနာက္ ..... ..... .....

ျဖဴညစ္ညစ္မီးခိုးေငြ႔မ်ား ၊

ထက္ပိုင္းက်ိဳး ေဆးလိပ္တိုမ်ား ၊

တဖြားဖြား ေတာက္ေနတဲ့ မီးၾကြင္းမီးက်န္မ်ား ၊

လက္ညိဳးထိုးမလြဲေအာင္ရွိေနၾက ၊

ရံဖန္ရံခါ ထၾကြေသာင္းက်န္းတတ္ေသာ

သြားကိုက္ေရာဂါပိုးမႊားမ်ား ၊

တဟုန္ထိုးစိုက္၍က်ဆင္းေနေသာ ေလတံခြန္ ၊

ေသြးထြက္သံယို ပုစာၦတခ်ဳိ ႔ ၊

ေအာက္စီဂ်င္နပ္မမွန္ေသာ ေန႔စြဲအထပ္လိုက္ ၊

အျငင္းပြားဖြယ္ရာ ရလာဒ္မ်ား ၊

ဆီစိမ္စကၠဴႏွင့္ ထုပ္ပိုးထားတဲ့

မႈိတက္ေနေသာ လက္ေရးစာမူ ၊

ဟိုးေအာက္ေျခနားမွာလည္း ပစၥည္းတခ်ိဳ ႔

ဖ်တ္ခနဲ ေတြ႔လိုက္ရတယ္ ။

လက္လွမ္းမမွီတာနဲ႔ပဲ

ဦးေခါင္းခြံကို ေတြ႔မိေတြ႔ရာနဲ႔

ထက္ျခမ္းခြဲခ်လိုက္ေတာ့

..... ..... ..... ..... ..... .....

အရင္ဆံုး ခုန္ထြက္လာတာက

သုညမပီသေသးတဲ့ ( သို႔မဟုတ္ )

( ၁ ) တစ္ ျဖစ္ေနဆဲ သုညတစ္လံုး ၊

ညဘက္အိပ္မေပ်ာ္တတ္ေသာ ေရာဂါ ၊

( ညာဘက္ေထာင့္စြန္းမွာ ကပ္ေနလို႔

မနည္းခြာယူလိုက္ရတယ္ )

ထပ္ခါတလဲလဲ အေရာင္တင္ထားရတဲ့

ဒႆနအေတြးအေခၚတခ်ိဳ ႔ ၊

ေသတၱာတလံုးထဲ ေသေသသပ္သပ္ထည့္ထားတဲ့

အိပ္မက္တခုစာ ေဆာက္ထားတဲ့ ခရမ္းႏုေရာင္ တိမ္တိုက္ ၊

( ထြက္ေျပးေနလို႔ မနည္းနဖားၾကိဳးျပန္ထိုးလိုက္ရတယ္ )

ဘာေတြက်န္ဦးမလဲလို႔ သြန္ခ်ၾကည့္လိုက္တယ္ ။

တခုမွထြက္က်မလာေတာ့ဘူး ။

ခြဲထားတာကို ေနသားတက် ျပန္ခ်ဳပ္ေတာ့မွပဲ

လွစ္ခနဲ တခုျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္ေသးတယ္ ။

လက္နဲ႔ စမ္းၾကည့္ေတာ့လဲ မထိမိဘူး ။

ဟုတ္တယ္ ..... ..... .....

အဲဒါ “ ျပီးျပည့္စံုေသာ မရွိျခင္း သေဘာတရား ”

..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... .....

..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... .....

..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... .....

..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... .....

..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... .....

ကိုယ္ထည္ပိုင္း ။

ဒီတခါေရာ ဘာေတြထြက္လာဦးမလဲ ၊

ဒီရင္ဘတ္ထဲ ဘာေတြရွိေနမလဲ ၊

ဘာေတြ ..... ..... ဘာေတြ ..... .....

ဘာေတြ .....ဘာေတြ ..... ဘာေတြ

..... ..... ..... ..... ..... ..... ..... ....

သံေခ်းတက္ ဓားတစ္ခ်ာင္းနဲ႔ပဲ

ေက်ာရိုးတေလ်ာက္ ခြဲခ်ၾကည့္လိုက္တယ္ ။

တခၽြင္ခၽြင္အသံၾကားေနမိ ၊

မသံုးျဖစ္ခဲ့ေသာ ေငြအေၾကြေစ့ ၁၂ ေစ့ ၊

စာအုပ္ ၃ အုပ္စာခန္႔ ေရးလက္စ စကၠဴစုတ္မ်ား ၊

ရက္လြန္နံ႐ိုးကင္တစ္ေခ်ာင္း ၊

အေမွာင္ထဲမွာပင္ ခလုတ္လာလာတိုက္ေသာ ျပႆနာမ်ား ၊

လက္ေဗြရာမ်ိဳးစံုႏွင့္ ဂဏန္းေပါင္းစက္ ၊

တ႐ုတ္စကားပင္ ၊

အစြယ္ခ်ိဳးခ်ိဳးေနရတဲ့ ေတာၾကီးေျမြေဟာက္ ၊

ခ်ဥ္သိုးသိုးအနံ႔ရတာနဲ႔ နည္းနည္းေေမႊၾကည့္လိုက္တယ္ ။

ေ၀မွ်ရန္ ဆိုေသာ ေပါင္မုန္႔တစ္လံုး ၊

မိုး ေလကင္းစင္တဲ့ စပ်စ္သီးခ်ဥ္ ၄ လံုး ၊

ျပဌာန္းခ်က္ေတြ ထိုးၾကိတ္ထည့္ထားတဲ့

အေရာင္မြဲမြဲ ကခ်င္လြယ္အိတ္တစ္လံုး ၊

ႏႈတ္ခမ္းပဲ့ ဖန္ခြက္တစ္လံုး ၊

ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ တေထာင့္တည ပံုျပင္မ်ား ႏွင့္

အ႐ွဳိက္တည့္တည့္ကို မွန္တဲ့ စကား ႏွစ္ခြန္း ။

တခုခ်င္း ထုတ္ၾကည့္ေနရတာ

လက္အံေသလာတာနဲ႔ သြန္ခ်လိုက္တယ္ ။

တဒုန္းဒုန္းျမည္သံနဲ႔

လတ္စမသတ္ရေသးတဲ့ ရင္ခုန္သံ လက္က်န္ ၊

ဘယ္သူေရြ ႔သြားမွန္း မသိတဲ့ ဒိန္ခဲ ၊

ကၾကိဳးတန္ဆာေတာက္ပေနတဲ့ ျမင္း႐ိုင္းတစ္ေကာင္ ၊

ျမွားခ်က္ဗလပြနဲ႔ ကတုတ္က်င္း ၊

မဆုတ္ျဖဲျဖစ္ခဲ့ေသာ စစ္မ်က္ႏွာစာ ၊

ရင္ဘတ္တခ်က္တခ်က္ ေအာင့္ျခင္း ႏွင့္

ယခု ေရးေနေသာ ကဗ်ာ ။

ဘာမွ ထပ္ျပီးက်မလာေတာ့ဘူး ။

ဘာမွ ထပ္ျပီးက်မလာေတာ့ဘူး ။

ဘာမွ ထပ္ျပီးက်မလာေတာ့ဘူး ။